Metody dochodowe wyceny spółki opierają się na powiązaniu jego wartości z osiąganymi dochodami. Występuje wiele wariantów, które określają powiązania pomiędzy dochodami spółki a jej wartością.
Dochodowe metody wyceny spółki można podzielić na konwencjonalne i niekonwencjonalne.
Metody dochodowe konwencjonalne to m.in.:
– metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF),
– metoda zdyskontowanych zysków,
– metoda zdyskontowanych dywidend.
Metody dochodowe niekonwencjonalne to przede wszystkim:
– metodę wyceny na podstawie zysku rezydualnego,
– metodę skorygowanej wartości bieżącej.
Do metod, które w praktyce są wykorzystywane najczęściej zalicza się metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) oraz metodę zdyskontowanych dywidend.
Wyniki wyceny metodami dochodowymi należy skorygować o aktywa i pasywa nieuwzględnione w prognozowanej działalności operacyjnej. Kluczowe w podejściu dochodowym jest określenie strumieni dochodów ekonomicznych i właściwego dla danego strumienia dochodu kosztu kapitału.
Metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF)
Wycena spółki metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych wiąże jej wartość w czasie wyceny z dochodami pieniężnymi, które w przyszłości będzie ona przynosić. Ta metoda wyceny spółki często uważana jest za skomplikowaną – konieczne jest w jej przypadku zaprojektowanie przepływów pieniężnych, wartości rezydualnej oraz szacowanie stopy dyskonta tych przepływów. Przepływy finansowe spółka powinna wyodrębnić z każdej strefy swojej działalności. Wyodrębnione przepływy powinny obejmować najważniejsze kategorie finansowe z rachunku przepływów pieniężnych.
Metoda ta, ze względu na podstawowe kryterium szacowania wartości spółki jakim jest dochód z inwestycji (lub prowadzenia działalności biznesowej) najlepiej oddaje wartość rynkową działającego przedsiębiorstwa oraz pozwala określić oczekiwania potencjalnych inwestorów dzięki właściwemu oszacowaniu stopy dyskontowej, która jest miernikiem oczekiwanej stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału przy określonym ryzyku przedsięwzięcia.
W praktyce występuje wiele odmian wyceny wartości spółki metodą DCF. Różnią się one od siebie poziomem szczegółowości, sposobem obliczania prognozowanych przepływów pieniężnych, a także ustalaniem stopy dyskontowej.
Metoda zdyskontowanych zysków
Metoda zdyskontowanych zysków jest w swej konstrukcji podobna do metody DCF i zakłada dyskontowanie przyszłych zysków przedsiębiorstwa stopą, która uwzględnia poziom ryzyka. Metoda ta jest stosowana gdy wyceniana spółka nie ma konieczności wydatkowania środków na inwestycje rozwojowe bądź gdy niezbędne nałady do uruchomienia inwestycji są mniejsze lub równe niż odpisy amortyzujące. Jest bardzo rzadko używana w praktyce.
Metoda zdyskontowanych dywidend
Z metody tej korzystają najczęściej akcjonariusze spółek. Przy jej użyciu mogą oszacować względne indywidualne zyski na podstawie regularnych wypłat dywidend, ich częstotliwość i wysokość. Jeśli akcjonariusze nie posiadają dokładnego terminu sprzedaży akcji spółki, jego wycenę będą rozpatrywać metodą zdyskontowanych dywidend. Jeśli natomiast termin sprzedaży jest sprecyzowany, wycenę będą opierać na sumie zdyskontowanych dywidend – liczonej na podstawie dywidend, które spodziewają się otrzymać w latach posiadania akcji spółki. Metoda ta ma charakter statyczny – nie uwzględnia bowiem zmian wielkości dywidendy w przyszłości.
Metoda wyceny spółki za pomocą zdyskontowanych dywidend bazuje na różnicy pomiędzy wskaźnikiem dywidendy/ceny i ilorazem kwoty dywidendy przypadającej na jedną akcję zwykłą i ceny rynkowej 1 akcji przedsiębiorstwa.